ارتقای خدمات مراقبتی در زمینه اعتیاد توسط مادری که پسرش قربانی شد!

 

شرلی ویلسون اثرات ناخوشایند ضربه مغزی را با تمام وجود تجربه کرده است.

پسر او که جیکوب نام داشت در سال 2018 در حالی که تنها 21 ساله بود، با یک وانت تصادف کرد و دچار آسیب مغزی شد.

ویلسون می گوید: «جیکوب در نتیجه این اتفاق دچار روان پریشی شد و برای آرام شدن به مواد مخدر خیابانی روی آورد». همین امر باعث شد که او در نوامبر 2021 بر اثر مصرف بیش از حد فنتانیل جان خود را از دست بدهد.

اکنون ویلسون به همراه هیئتی از بریتیش کلمبیا‌ به اتاوا سفر کرده است تا نمایندگان پارلمان را برای تصویب لایحه C-277 تشویق کند؛ در صورتی که این طرح تصویب شود، یک استراتژی ملی در مورد آسیب ‌های مغزی تهیه می شود.

ویلسون در این باره گفت: «C-277 واقعا به کمک کسانی می آید که دچار آسیب مغزی شده اند و نشان می دهد که جامعه برای آنها ارزش قائل بوده و به دنبال بهبودی آنهاست. باید همه بدانند افرادی که آسیب های مغزی را تجربه می کنند، عدد نیستند. آنها جزء شهروندان همین کشور هستند، خانواده دارند، دیگران را دوست دارند و دیگران نیز آنها را دوست دارند».

این هیئت 25 نفره شامل افراد باتجربه و پژوهشگران فعال در این زمینه است. آنها در اتاوا به سر می برند تا در دوره پرسش و پاسخ مجلس عوام شرکت کرده و با نمایندگان مجلس دیدار کنند.

این لایحه سال گذشته توسط آلیستر مک گرگور، یکی از اعضای پارلمان که عضو حزب نیودموکرات کاناداست و نماینده جزیره ونکوور محسوب می شود، ارائه شد.

این لایحه خواستار ایجاد یک استراتژی پان کانادایی برای حمایت و بهبود آگاهی، پیشگیری و درمان آسیب های مغزی و اصلاح روند توانبخشی و بهبودی افرادی است که با آسیب های مغزی زندگی می کنند.

در این لایحه توصیه ‌های خاصی در مورد بهبود وضعیت این افراد ارائه شده اند که عبارتند از: شناسایی نیازهای آموزشی برای متخصصان مراقبت ‌های بهداشتی، اصلاح روند جمع ‌آوری داده‌ها در مورد بروز و درمان این آسیب ها و ایجاد دستورالعمل ‌های ملی در زمینه پیشگیری، تشخیص و مدیریت این آسیب ها.

در ضمن لایحه C-277 شامل ایجاد یک گروه کاری متشکل از سیاست گذاران، ذینفعان، گروه های بومی و افراد باتجربه و خانواده های افرادی است که از آسیب های مغزی رنج می برند؛ هدف این گروه ارائه توصیه هایی برای اطلاع رسانی هر چه بهتر این استراتژی است.

مائوریسیو گارسیا-باررا که یک محقق فعال در زمینه پزشکی است در این باره گفت: «هنوز هم به دلیل عدم شناخت آسیب های مغزی، ابتلا به این آسیب ها انگ محسوب می شود. ما ابزار کافی برای شناسایی این افراد در هنگام مراجعه اولیه به مراکز اورژانسی در اختیار نداریم. به همین دلیل در این زمینه نیاز به افزایش آگاهی و آموزش داریم».

گارسیا-باررا که به مدت سه سال اثرات آسیب های مغزی را مطالعه کرده، بخشی از هیئت اعزامی به پارلمان است.

او در ادامه گفت:«اصلاح و بهبود روند مراقبت از افراد مبتلا به آسیب های مغزی، شامل مراقبت طولانی مدت است که به نظر من مدت هاست تغییر و تحولی در آن صورت نگرفته و به حال خود رها شده است؛ آموزش به روز پزشکان برای تشخیص سریع و دقیق علائم آسیب های مغزی، بخش دیگری از این طرح است».

ویلسون معتقد است که پسرش به دلیل مصرف مواد مخدر در دریافت خدمات مناسب دچار مشکل شده بود؛ این در حالی است که در اصل آسیب مغزی باعث شد تا پسرش به مواد مخدر روی بیاورد.

ویلسون در این باره گفت: «پسرم چندین بار طرد شد، زیرا او وضعیت پیچیده ای داشت، هم معتاد بود و هم از آسیب مغزی رنج می برد. تشخیص این اختلالات همزمان با هم بسیار مهم است و نحوه نگرش و دید جامعه را نسبت به این افراد تغییر می دهد».

بر اساس گزارش بنیاد مغز کانادا، سالانه حدود 165 هزار نفر کانادایی دچار آسیب مغزی می شوند. این بنیاد انتظار دارد که تا سال 2031، آسیب مغزی از جمله شایع ترین بیماری های عصبی باشد که کانادایی ها را تحت تاثیر قرار می دهد.

در وب سایت این بنیاد آمده است: «منابع در حال حاضر پاسخگوی تقاضای خدمات نیستند، به همین دلیل افرادی که از آسیب‌ های مغزی رنج می ‌برند در معرض خطر از دست دادن فرصت حیاتی برای بهبودی قرار دارند».