آموزش سواد دیجیتال به کودکان کانادایی: از اسکرین تایم تا انتخاب محتوای مناسب
محدود کردن زمان استفاده از صفحه‌نمایش یا به اصطلاح screen time ، تنها بخشی از راهکار تربیت دیجیتال کودکان است. کیتلین رگر، استاد دانشگاه کالج لندن، تأکید می‌کند که والدین باید کودکان را نه فقط در مقدار زمان آنلاین، بلکه در کیفیت محتوایی که دریافت می کنند، راهنمایی کنند.
تحقیقات نشان می‌دهد که کودکان 5 تا 11 ساله بیش از 80 درصد در یوتیوب حضور دارند؛ محیطی الگوریتمی و کم‌نظارت که می‌تواند باعث اضطراب، افسردگی یا حتی اختلال تصویر بدنی شود.
رگر با الهام از هرم غذایی کانادا، مدل «هرم تغذیه دیجیتال» را توسعه داده که کودکان و والدین را در انتخاب محتوا راهنمایی می‌کند.
این هرم پنج سطح دارد: پایه آن به «آموزش و یادگیری» اختصاص یافته و شامل منابع معتبر آموزشی مثل Kumon و Khanmigo است. سطح دوم «خلاقیت» را شامل می‌شود، با ابزارهایی برای عکاسی، طراحی و موسیقی، اما با هشدار درباره ویرایش تصاویر بدن یا تولید اطلاعات نادرست. سطح سوم «ارتباطات» است و بر حفظ پیوندهای اجتماعی تأکید دارد. سطح چهارم «مشارکت» شامل بازی‌های دیجیتال می‌شود که در صورت کنترل می‌توانند مهارت‌های حل مساله و حرکتی را تقویت کنند. بالاترین سطح، «مصرف منفعل» یا همان اسکرول بی‌پایان است که باید محدود شود.
هدف هرم، افزایش آگاهی والدین و کودکان درباره «چرخه‌های دوپامین» و جلوگیری از مصرف ذهنی و بی‌هدف محتواست. استفاده از این مدل می‌تواند مبنایی برای گفت‌وگوهای روزانه درباره احساسات و تجربه‌های آنلاین کودکان باشد و آن‌ها را توانمند سازد تا در صورت لزوم میزان استفاده یا اشتراک خود را کاهش دهند.
رگر معتقد است که در غیاب قوانین رسمی دیجیتال در کانادا، این آموزش‌ها در خانه و مدرسه حیاتی‌اند و می‌توانند پایه‌ای برای ایجاد سلامت دیجیتال در کودکان باشند، درست مانند نظارت بر تغذیه فیزیکی و داروها.
