آزمایش روی حیوانات در تحققات علمی؛ اخلاقی یا ضرورت؟!
استفاده از حیوانات در تحقیقات علمی در پیشرفت‌هایی مانند پزشکی، داروشناسی و سم‌شناسی ضروری است. موش‌ها، و نخستی‌ها به دلیل شباهت‌های بیولوژیکی با انسان‌ها معمولاً انتخاب می‌شوند. آزمایش‌های حیوانی نقش اساسی در کشف‌هایی مانند تولید انسولین، واکسن فلج اطفال و درمان سرطان ایفا کرده‌اند. حامیان این موضوع معتقدند که تحقیقات بر روی حیوانات برای نجات زندگی‌ها و توسعه درمان‌ها بسیار مهم بوده است. آن‌ها همچنین تأکید می‌کنند که تا زمانی که جایگزین‌های موثر در دسترس نباشد، مدل‌های حیوانی ضروری هستند. دستورالعمل‌های اخلاقی مانند جایگزینی، کاهش، بهبود برای حداقل کردن آسیب و رنج تدوین شده‌اند.
از سوی دیگر، منتقدان استدلال می‌کنند که آزمایش بر روی حیوانات غیراخلاقی است، زیرا حیوانات در طول آزمایش‌ها درد و استرس را تجربه می‌کنند. آن‌ها همچنین دقت مدل‌های حیوانی را زیر سوال می‌برند، زیرا تفاوت‌های گونه‌ای می‌تواند منجر به درمان‌های ناکارآمد یا مضر برای انسان‌ها شود. حامیان جایگزین‌ها پیشنهاد می‌دهند که روش‌های جدیدی مانند آزمایش‌های in vitro و فناوری ارگان روی تراشه راه‌حل‌های امیدوارکننده‌ای هستند، هرچند که هنوز قادر به شبیه‌سازی پیچیدگی کامل موجودات زنده نیستند.
برای اطمینان از رعایت استانداردهای اخلاقی، تحقیقات حیوانی تحت نظارت چارچوب‌های سختگیرانه‌ای قرار دارند. در بسیاری از کشورها، تحقیقات بر روی حیوانات نیاز به تأیید کمیته‌های اخلاقی دارد که تحقیق‌ها را از نظر اعتبار علمی و آسیب به حیوانات ارزیابی می‌کنند. سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان بهداشت جهانی دستورالعمل‌هایی برای محافظت از رفاه حیوانات ارائه می‌دهند.
در نتیجه، در حالی که تحقیقات بر روی حیوانات به پیشرفت‌های پزشکی کمک کرده است، نگرانی‌های اخلاقی قابل توجهی را به همراه دارد. هدف این است که تعادلی بین ضرورت علمی و ملاحظات اخلاقی برقرار شود و با پیشرفت فناوری، وابستگی به آزمایش‌های حیوانی کاهش یابد.
